ที่รัก

ที่รัก

เขียนที่ โลก

ที่รัก เมื่อดวงหน้าเธอปรากฏขึ้นในดวงใจ ดุจดังดอกไม้ที่เบ่งบานในยามเช้า
ฉันพบว่าเธอทั้งหลาย ล้วนมีใบหน้าดวงเดียวกับฉัน
ในดวงหน้ามีดอกไม้ ใบหญ้า สายลม น้ำค้าง ปรากฏพร่างพราวอยู่ไม่ขาด

ใครกันที่บันดาลดวงหน้ามหัศจรรย์ของเธอทั้งหลาย
เธอที่นำความสุข ความสนุกสนาน เสียงหัวเราะ กระทั่งความเจ็บปวด มาสู่ฉัน
บางทีเธอและฉันอาจเคยเป็นลูกไฟที่ลอยล่องไปในอวกาศ
เป็นอุกกาบาตที่ท่องเที่ยวตามแรงโคจรในห้วงกาลจักร
บางทีเธออาจเริงร่ายเป็นพรายฟองในสายน้ำ และผุดโผล่มาทักทายฉันที่ริมสายน้ำ

ฉันอาจเคยเป็นตั๊กแตนกระโดดไปมา
ส่วนเธออาจเป็นผีเสื้อเริงระบำ
ฉันชอบที่เธอสวมชุด หนอนแก้วสีเขียวสดใส
ส่วนเธออีกคน อาจเป็นผึ้งตัวเขื่องคอยบินหึ่งๆดูดน้ำหวานจากดอกไม้

ที่รัก
ฉันเอง และเธอเอง เราเคยอาศัยอยู่ด้วยกันในดวงตะวัน จันทรา
เราออกท่องเที่ยวมาด้วยกันเมื่อตะวันปันไฟอุ่น
เมื่อไฟ บันดาลลม แล้วลม บันดาลน้ำ จนน้ำบันดาลดิน
ดอกไม้ก็เริ่มเบ่งบาน พืชพันธ์เริ่มเติบโต
จนเธอฉันได้มากล่าวคำทักทายกันด้วยไมตรี

ที่รัก
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่นี่ หรือที่ไหน
ไม่ฉันจะจำดวงหน้าของเธอได้หรือไม่
ไม่ว่าเธอจะรักหรือเกลียดฉัน
ในสายลม ภูเขา ก้อนเมฆ ลาวา แผ่นน้ำ ผืนทวีป
ดอกไม้ที่ผลิบานที่ยังคงไหวระริกในสายลม
โดยมีดวงอาทิตย์คอยให้ไออุ่น

ที่รัก
ดวงหน้าที่แท้จริงของเรามีหนึ่งเดียวเท่านั้น
และเมื่อเรารับรู้ เราจะไม่เคยลืมกันได้เลย

ที่รัก
มาเถอะ
เราจะร่วมเริงระบำในค่ำคืนแห่งอนันตกาล
อันความข่มขื่น เจ็บปวด ไม่อาจชำแรกไปได้ถึง

..............
ขอให้เธอมีความสุข