ในความเงียบ

ตอนเด็ก ผมเคยป่วย จำได้ว่าครั้งหนึ่งปวดหัวมาก จนผมคิดกับตัวเองว่า
ผมมาอยู่ที่ไหนกัน ผมอยากออกไปจากที่นี่ มันเหมือนผมเป็นคนอีกคน มาอาศัยอยู่ในร่างกายอันแสนปวดร้าว
และอยากจะลุกออกไป แต่มันออกไปไม่ได้

ผมเคยรู้สึกโกรธ ทรมาน สำหรับผมมันทรมานมาก มันไม่ได้เจ็บปวดที่ร่างกาย
แต่มันเจ็บปวดไปทั่วทั้งความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่อยู่ภายใน
ผมใช้ทุกวิถีทางเพื่อบรรเทาความร้อนที่หมุนจี๋อยู่
มันทุกข์ทรมานแทบไม่มีทางออก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องมาอยู่ในที่ที่ทรมานแห่งนี้ด้วย

แน่นอนผมไม่ได้มองโลกแง่ร้ายขนาดนั้น ภายใต้ร่างกายและจิตใจมีพื้นที่และวิธีมากมายที่เราจะแสวงหาความสุขได้
การได้กินอาหารอร่อย เครื่องดื่มที่ดี เบียร์ เหล้า การได้ฟังดนตรีที่ดีมีสุนทรียรส การได้ดมน้ำหอม กลิ่นสุคนธ์ของดอกไม้และเครื่องหอม การได้เห็นภาพที่สวยงามทั้งภาพของผู้คนและทัศนียภาพ การได้รับสัมผัสที่นุ่มนวลพอใจ ตลอดจนการเสพรสอักษรหรือความรู้สึกที่ชุ่มชื่นหัวใจ ทั้งหมดเป็นหนทางที่เราแสวงหาได้ไม่ยากนัก ตามกำลังทรัพย์ กำลังสติปัญญา อันหลากหลาย

แน่นอนที่สุด ผมเป็นมนุษย์ธรรมดาที่หลงไหลเพลิดเพลินไปกับรสเหล่านั้น
โดยใช้ประสาทสัมผัสที่มี ทั้งทางกายและใจ

แต่หลายครั้ง ที่ผมอยู่คนเดียว นั่งมองสิ่งต่างๆพร้อมกับความอึดอัด
ใจสั่งการให้ผมทำอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนั้นไม่มีปัจจัยมาสนองตอบได้
มันกลายเป็นกิจกรรมนอนดูเพดานในบางช่วง
มันคล้ายหนังเรื่อง lost in translation

.........

ในความเงียบ ของคืนนี้

ผมเห็นแขน และมือ ขยับไปบนแป้นพิมพ์
ใจที่หยุดนิ่ง มึนชา ผมไม่รู้ว่าผมจะแสวงหาอะไรได้อีก
ความสุขแบบเดิมๆ ช่างสั้นเหลือเกิน
ความรักบางทีก็หวานและมันก็ปวดร้าวได้เช่นกัน
ผมไม่กินเหล้ามานานมาก ผมรู้สึกว่ามันไม่อร่อยอีกแล้ว
ผมยังสูบบุหรี่อยู่ บางทีอาจเป็นสิ่งน้อยสิ่งที่ผมยังรู้สึกว่ามันเป็นเพื่อนผมได้
ผมรู้สึกว่าผมไม่มีเพื่อน แต่ผมก็เฉยๆ ไม่ได้ต้องการใคร ทั้งๆที่สมัยก่อนผมมีเพื่อนเยอะแยะ
ทั้งเพื่อนกินและเพื่อนตาย แต่ผมรู้สึกว่าไม่มีใครช่วยผมได้จริงๆสักคนและคนเหล่านั้นก็ไม่ได้ผิดอะไร

บางสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันคือร่างกายและความรู้สึกที่ยึดโยงอยู่ภายใน

ลมหายใจเข้าออก ความอุ่น เนิ้อหนัง ความรู้สึกหลากหลายเกาะกุมเข้ากันอยู่

ผมยังอยู่ในที่เดิม

ถูกกักขังไว้ ในโลกไร้ฤดูกาล

ผมไม่ได้ดิ้นรนจะออกไป เพราะผมดิ้นจนหมดแรง

ร่างกาย จิตใจ ในความเงียบ ซึ่งอันที่จริงไม่ควรมีอะไรมาอธิบายเพราะแสดงว่ามันไม่เงียบจริง
แต่จะทำไงได้ ภาษามันมีไว้สื่อสาร

...............

ในความเงียบ

ร่างกายยังทำงานของมันไป

จิตใจยังดิ้นกุกกักไม่พักผ่อน

ผมรู้สึกถึงมัน
ในความเงียบ