บ้าจริง

ผมมาถึงมิวนิกราวเดือนเมษายนปี 2008 ในวันที่ฟ้าหม่นๆเหมือนวันนี้ในปี 2012

จิตใจของผมวุ่นวายสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมมาที่นี่ ไปที่โน้น ทำสิ่งต่างๆมากมาย

ชีวิตผมเหมือนเพิ่งคลานออกมาจากเครื่องซักผ้าขนาดใหญ่ที่ผมถูกเขย่าอยู่ในนั้นมาตั้งแต่ 2008

มันบ้าฉิบหายชีวิตนี้ พอได้สติผมเลยกลับมาที่ที่ผมเคยอยู่ ที่บล็อกแห่งนี้

มันเหมือนบ้านที่มุงด้วยฟางหลังเล็กๆที่ผมเคยอยู่

ให้ตายเถอะ ผมเหนื่อยสัตว์ๆ ที่เยอรมันผมแทบไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลย
หัวใจเย็นๆผมหายไปไหนไม่รู้ เหลือแต่ใจดวงร้อนๆผ่าวๆ

ภาษากวีของผมกลายเป็นภาษาแข็งๆ

ผมอ้วนขึ้นเป็นตัน

กลายเป็นคนใจร้อน

มองโลกในแง่ร้ายกว่าเดิมมาก

เอาชีวิตของผมคืนมา

ไร้รูป ไร้ตน พเนจร เจ้าสำราญ
กลายเป็น เรื้อนรูป แล้งตน คนจร เจ้าทุกข์ ไปเสียฉิบ

โอ้ มายกอด มายหลอดบุดดา

-----------------

อย่างไรก็ได้กลับมาบ้านแล้ว
พักสักแปปเดี็๋ยวคงดีเอง

บุญรักษา ชีวาสดชื่น