ผมนั่งดูนมร้อนๆ ในแก้ว เหนือน้ำนมมีคราบไขบางๆเกาะอยู่ เกาะอยู่บนผิวหน้าของนม
นักฟิสิกส์ เรียกแรงที่วิ่งอยู่ตามผิวหน้าที่ดึงดูดคคราบไขไว้บนน้ำนม ว่า แรงตึงผิว
กรณี น้ำนม ในแรงตึงผิว คือ คราบไข ที่อาจมีจุลินทรีย์ ตัวเล็ก ตัวน้อย อาศัยอยู่
สำหรับดวงดาว เมื่อเกิดการสร้างตัวเองขึ้น ดวงดาวก็จะสร้างบรรยากาศห่อหุ้ม
ซึ่งนั่นก็เป็นการปรากฏตัวของแรงตึงผิวของดาวดวงนั้น
โลกของเรา ขนาดมหึมา ก็มีผิวหน้า และมีแรงตึงผิว อันนำไปสู่การมีชั้นบรรยากาศกลมๆห่ออยู่
ชั้นบรรยากาศ และภูมิอากาศบนผิวโลก กับคราบไขบนน้ำนม จึงมีสิ่งที่เหมือนกัน
สิ่งที่เหมือน คือมันเป็นเพียงแผ่นฟิล์มบางๆที่ห่อวัตถุขนาดยักษ์อยู่
แผ่นฟิล์มบางๆในแรงตึงผิวอันยิ่งใหญ่ คือ ที่อาศัย ของ จุลินทรีย์
นั่นเป็นกรณีของคราบไขในน้ำนม
แล้วโลกียะวิสัยและเรื่องราวทั้งหมด บนผิวโลกนี้เล่าจะเอาสำมะหาอันใด
ในเมื่อทุกปรากฏการณ์ ไม่ต่างอะไรจากคราบไขในน้ำนม
ในแรงตึงผิว แม่น้ำ ชีวิต และความรัก ยังคงไหลเอื่อยอยู่ต่อไป
ตราบเท่าที่จุลินทรีย์ยังไม่แบ่งตัวและปล่อยของเสียมากจนเกินไปนัก
คราบไขของเรา คงหวานมัน มิใช่น้อย
......
เมฆบ้า
