Tuesday, August 22, 2006

วิถีชูเก็น


วิถีชูเก็น

สงครามใกล้ลุ มิมุสากัน
จัดแจงโดยพลัน สุรานารี
เสียงเพลงเร้าใจ แสงไฟหลากสี
ประโคมดนตรี สังคีตแตรสรรค์

รินเหล้าจ่ายแจก ดวดแดกโดยพลัน
สนุกสุขสันต์ เบิกบานปรีดา
จูบพรมฝีปาก พริ้มเพริดเอกา
ฟอนเฟ้นเร้นมา โลดแล่นเปลวกาม

ดอกไม้แย้มกลีบ เกษรสุมาลย์
น้ำทิพย์ชุ่มหวาน เอิบอิ่มกมล
ชีวิตชีวา สดชื่นรื่นรน
ซ่องเสพย์สุขสน ด้วยยลยินดี

เราคือมนุษย์ คือกามโภคี
หาเร้นหลีกหนี นารีเชยชม
เสร็จศึกคึกคัก ทายทักสนม
ร่ำรินกลิ่นปม เสพสมว่องไว

พุทธะพุทธทัง ล้วนหามีไม่
หากคิดติดใจ คือไม่ลุธรรม
ดื่มดินกินฟ้า เมฆามืดดำ
พลันสว่างล้ำ แสงรินกินดาว

หนึ่งจอก แด่ ชูเก็น
..............................

ชูเก็น คือ
อิคคิว“จักรพรรดิเซนของคนนอกรีต” ฉายาอันเป็นผลจากการบรรลุธรรมที่รับรอง(มอบอินคะ)โดย กาโซ อาจารย์เฒ่าแห่งวัดซานโกอัน
มูเกอิ “พระแห่งห้องหอในฝันของสตรี” ฉายาขณะร่อนเร่เผยแพร่ธรรมในซ่องโสเภณี
และ เคียวอุน “เมฆบ้า” นามปากกาที่ใช้ในการเขียนโคลง กวี และสถาปนาวะบิ ซะบิ
..................................
บุญรักษา ชีวาสดชื่น
เมฆบ้า

Monday, August 14, 2006

เสรีภาพ


เสรีภาพ

ลมแรงทีเดียว คงเป็นสัญญาณว่าฝนใกล้จะตก เวลาฝนใกล้จะตก ลองสูดลมหายใจสิ จะได้กลิ่นดิน กลิ่นลม กลิ่นฝน เป็นกลิ่นหอมบางๆจากธรรมชาติ ไม่หอมฟุ้งเหมือนกลิ่นปรุงจากขวดน้ำหอม

ไอลม ระเหยดิน กลิ่นฝน คือ ความหอมดั่งเดิม ที่ร้อยรัดเราเข้ากับธรรมชาติ แต่ในโลกปัจจุบัน ดูจะมีคนให้ความสนใจกับกลิ่นเหล่านี้ น้อยลงไปทุกที

อ้า ! ฝนตกแล้ว

.................................

สายลมยังระดมกระแสใส่ชีวิตของเราทุกผู้ทุกนาม หยาดฝนยังคงดำรงไหลจากฟากฟ้าลงโซมร่างจนชีวิตเปียกปอน บางทีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า อาจดังจนทำให้เราตกใจสั่นกลัว แล้วกระถดกายเข้าหาที่กำบัง

ชีวิต เป็นสิ่งที่มีรสชาติหลากหลาย รสหวานชื่นใจ รสเปรี้ยวเข็ดร้อน รดขมพะอมปาก รสหลากหลายทับถมเป็นชั้นเหมือนแผ่นเปลือกโลก ที่มีโลหิตลาวาไหลร้อนอยู่ภายใน มีสายลมแห่งชีวิตไหลเข้าออก มีปลายประสาทผูกชักโยงใยกระตุ้นความวูบไหวต่างๆนานา

ชีวิตมันไม่ได้มีอะไร นอกจากมันคือระบอบของธรรมชาติที่ดำรงอยู่ในตัวเรา แต่มันยิ่งใหญ่จนปลกคลุมชีวิตของเราทั้งชีวิต และมันพาเราเดินไปในทิศทางต่างๆทั้ง ลุ่ม และดอน ทั้งฤดูฝน ฤดูหนาว กระทั่งฤดูแล้งอันร้อนรน

ชีวิต จึงมิใช่อื่นใด นอกจากห้องขัง ที่ธรรมชาติกักกันเราไว้ ด้วยโซ่ตรวนที่ตีตรึงจิตใจไว้ตามที่ธรรมชาติต้องการ

มันขึ้นอยู่กับว่า เธอ มีแรงแค่ไหน มุ่งมั่นแค่ไหน ที่จะนำพาตนออกจากห้องขัง และโซ่ตรวนของชีวิต เพื่อพบกับเสรีภาพ และยืนสูด สายลม ไอดิน กลิ่นฝน อันหอมกว่ากลิ่นใด

...................................

เธอแน่ใจแล้วหรือ ว่า เธอมีเสรีภาพที่แท้จริง ในชีวิตเดิมๆ

ในห้องขัง ของความสุขสม และเจ็บปวดรวดร้าว

........................................

บุญรักษา ชีวาสดชื่น



Tuesday, August 08, 2006

Buddha Zen and Natural


Buddha Zen and Natural

เซน คือ ไม่มีอะไร แต่ก็ไม่ง่ายที่จะเข้าถึง

เซน ไม่มีอะไรให้เข้าถึง ก็แค่ถอดเสื้อที่เคยใส่

เซน คือ วิถีเดิม ของพระพุทธเจ้า

ธรรมชาติ คือ ศีล ของพระพุทธองค์ที่มีมาก่อน ศีลวัตรทั้งปวง

..................................

สิทธัตถะ นั่งสมาธิ ริมมหานที บนดิน แล้วเข้าถึง เซน

เมื่อลืมตา จึงเห็นดาวประกายพฤกษ์ส่องแสงสุกใสที่ปลายฟ้า

การเข้าถึง การบรรลุ มีมาก่อน ไตรปิฎก กองโต แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์

................................

เซน คือ วิถีดั้งเดิม ที่สุด จึงไร้รูป ไร้อักษร

เซน ที่แท้ คือ บทสวดมนต์ที่ไร้เสียง

คือ คัมภีร์ ไร้อักษร

คือ รูปกาย ไร้ทรวดทรง

คือ รส ที่ไร้รส

คือ สัมผัส ที่ไร้รู้สึก

คือ จิตเดิมแท้ ที่ไร้จิต

..........................

พุทธะ เซน และ ธรรมชาติ

คือ ความเป็นหนึ่งเดียว ที่ไม่ได้อยู่ไกลสุดหล้าฟ้าเขียว

พุทธะ คือ องค์รู้ หาใช่ สิทธัตถะ ไม่

เซน คือ ความจริง หาใช่นิกาย ไม่

ธรรมชาติ คือ คลื่นแห่งพลัง ที่ปรากฏ เคลื่อนไหว หามีสิ่งใดจับต้อง

.....................................

ทั้งหมด ท่านต้องแสวงหาในใจท่าน ซึ่งเราทุกคนต่างมีศักยภาพเท่าเทียม

เมื่อท่านหาเจอ เสมอภาค ภราดรภาพ และสันติ ย่อมปรากฏในใจของพระพุทธเจ้านับล้านพระองค์

ดุจมวลดอกไม้ ที่สดชื่น ในยามเช้าบนฟากฟ้า แห่งเซน

..................................

บุญรักษา ชีวาสดชื่น