ผมมาถึงมิวนิกราวเดือนเมษายนปี 2008 ในวันที่ฟ้าหม่นๆเหมือนวันนี้ในปี 2012
จิตใจของผมวุ่นวายสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมมาที่นี่ ไปที่โน้น ทำสิ่งต่างๆมากมาย
ชีวิตผมเหมือนเพิ่งคลานออกมาจากเครื่องซักผ้าขนาดใหญ่ที่ผมถูกเขย่าอยู่ในนั้นมาตั้งแต่ 2008
มันบ้าฉิบหายชีวิตนี้ พอได้สติผมเลยกลับมาที่ที่ผมเคยอยู่ ที่บล็อกแห่งนี้
มันเหมือนบ้านที่มุงด้วยฟางหลังเล็กๆที่ผมเคยอยู่
ให้ตายเถอะ ผมเหนื่อยสัตว์ๆ ที่เยอรมันผมแทบไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลย
หัวใจเย็นๆผมหายไปไหนไม่รู้ เหลือแต่ใจดวงร้อนๆผ่าวๆ
ภาษากวีของผมกลายเป็นภาษาแข็งๆ
ผมอ้วนขึ้นเป็นตัน
กลายเป็นคนใจร้อน
มองโลกในแง่ร้ายกว่าเดิมมาก
เอาชีวิตของผมคืนมา
ไร้รูป ไร้ตน พเนจร เจ้าสำราญ
กลายเป็น เรื้อนรูป แล้งตน คนจร เจ้าทุกข์ ไปเสียฉิบ
โอ้ มายกอด มายหลอดบุดดา
-----------------
อย่างไรก็ได้กลับมาบ้านแล้ว
พักสักแปปเดี็๋ยวคงดีเอง
บุญรักษา ชีวาสดชื่น
