เรื่องของหัวใจ ตอนที่ ๑

Jack Johnson ส่งเสียงดังในห้องผม
ผมไม่ได้เปิดพลงฟังมานานพอดู
สมัยก่อนผมชอบฟังเพลง ฟังแล้วรู้สึกเย็นที่หัวใจ
ในบรรดาอวัยวะ ผมให้ความสำคัญกับ หัวใจ มากกว่าสิ่งอื่น
ระหว่าง คนฉลาด กับ คนกล้า ผมชอบคนกล้ามากกว่า
ระหว่าง ผู้หญิง กับ ผู้ชาย ผมชอบผู้หญิงมากกว่า
เพราะผู้หญิงใช้หัวใจมากกว่าหัวสมอง
สำหรับผม หัวใจ คือเมืองหลวง ส่วนหัวสมองเป็นเมืองท่าค้าขาย
แต่ในทุกวันนี้สังคมค้าขาย กลับให้ความสำคัญกับเมืองท่ามากกว่า
ในขณะคนเมืองหลวง กลายเป็นคนไร้เหตุผล ตามที่คนเมืองท่ายัดเยียด

แน่นอนที่สุดครับ คนเมืองหลวง ก็ต้องใช้สมอง
แต่สมองก็มีหน้าที่จำกัด และควรจะมีหน้าที่จำกัด

ใครจะว่าผมโง่ก็ว่าเถอะครับ
ผมยอมรับว่าผมใช้หัวใจมากกว่าหัวสมอง
เพราะหัวสมอง มักจะโง่ที่สุดในเรื่องความสุข เช่นกัน

ผมยอมบวกเลขผิด แล้วมีความสุข
ถ้าผมจะขาดทุน แล้วผมรู้สึกตัวเบาขึ้น
ผมก็ยอม

.............

นั่งอยู่เมืองนอก เงียบสงบดี
แต่พอผมก้มมองหัวใจตัวเอง ยังพบว่า
แม้ว่าผมจะมาอยู่ในที่สงบ
แต่หัวใจของผมยังคงเหนื่อยอ่อนพิกล

...........

จำได้ว่าสักสี่ห้าปีก่อน ผมค่อนข้างมีความสุข
ไปทำงาน สอนหนังสือ อยู่กับนักศึกษา
บางครั้งสอนหนังสือเสร็จตอนเช้า ตอนบ่ายก็กลับบ้านมานอนหลับ

ตกเย็นบางทีก็นั่งรถเข้าเมือง มาแถวธรรมศาสตร์
มาตรอกข้าวสาร แน่นอนที่สุดผมชอบไปบริกบาร์
หาเพื่อนที่ถูกใจคุยกัน กินเหล้าดีๆ ฟังเพลงเร็กเก้ ที่ผมชอบ
สนุกครึกครื้นไปวันๆ ไม่คาดหวังอะไร ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ในแต่ละวัน ส่วนความรัก ขอพักไว้ก่อน เพราะยังไม่เจอใครที่ถูกใจจริงๆ

................

มีอยู่วัน ผมไปสอนหนังสือตามปกติ
ซึ่งวันเสาร์ โดยปกติผมจะไปสอนที่ อุบลราชธานี
ในวิชากฎหมายปกครองท้องถิ่น

พอไปถึงนักศึกษามาเชิญให้เป็นวิทยากรในการสัมมนาครั้งหนึ่ง

ผมก็พูดไปตามที่ผมรู้

.............

จนในที่สุด ผมก็พบตัวเองอีกครั้งบนเวทีการปราศรัยกลางสนามหลวง

ตั้งแต่นั้นมา การเดินทางของผมก็เริ่มขึ้น

โดยผมไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าผมจะเดินทางไปไหน

รู้แต่ว่า มีสิ่งหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าผม แล้วผมเดินตาม

สิ่งนั้น คือ หัวใจ ผมเอง

.........

โปรดติดตามตอนต่อไป

เมฆบ้า