วอดก้าล้นแก้ว

วอดก้าล้นแก้ว

ศาสตราจารย์ผู้ยิ่งยง รอบรู้สรรพปัญญาทั้งปวง เนื่องจากสำเร็จการศึกษาระดับโคตะระดุษฎีบัณฑิต แปดปริญญา

แกพากเพียรอ่านเขียนงานวิชาการ วิจารณ์ วิจัย ทั้ง ธรรม อรรถ กาม ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ ฮา ฮา จนล่วงรู้ฟ้าดิน สามารถพยากรณ์ เอลนิโน่ ราตินญ่า ทสุนามิ ได้อย่างแม่นยำ ชื่อเสียง ขจรขจายไปทั่วทั้งแปดทิศ เก่งชะมัด เลยแหละ ว่างั้น

อยู่มาวันนึงแกได้ยินว่า มีอาจารย์ชราผู้เก่งกาจสามารถล่วงรู้ปริศนา คือ ความจริงแท้ อันมีหนึ่งเดียว เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในฐานะผู้ร้อนวิชา จึงเดินทางด้วยเท้าไปพบกับอาจารย์ชราเพื่อหวังลองวิชา ว่าจะแน่สักแค่ไหน

เมื่อฝ่าหิมะโปรยปรายมาถึงสำนักอาจารย์ชรา แกก็เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ พร้อมกล่าวคำทักทายในขณะที่อาจารย์ชรากำลังรินวอดก้าผสมน้ำส้ม (สครูไดรเวอร์)สูตรมอมสาว เพื่อต้อนรับศาสตราจารย์ผู้ยิ่งยง

ศาสตราจารย์ยิ่งยงกล่าวว่า ไหนท่านลองบอกมาซิว่า ความจริงแท้ คืออะไร

อาจารย์ชราไม่ตอบคำถามแต่อย่างใด กลับรินวอดก้าลงในแก้วจนสุราคอมมิวนิสต์เก่าล้นกระฉอกออกนอกถ้วยหกเลอะเทอะ ขากางเกง

เฮ้ย ทำไมท่านอย่างนี้ฟะ

อาจารย์ชรา ตอบ หากท่านต้องการล่วงรู้ความจริงแท้ กรุณาทำแก้วของท่านให้ว่าง มิเช่นนั้น ท่านก็จะเลอะเทอะ เช่น วอดก้าแก้วนี้ ฮา ฮา

(ดัดแปลงจาก ชาล้นถ้วย นิทานเซน เรื่องหนึ่ง)

........................................

นิทานเรื่อง นี้ สอนให้รู้ว่า คนที่เรียนมามากๆ จะอีโก้เยอะ จนไม่อาจรับฟังใครได้ ดุจวอดก้าล้นแก้ว ที่ไม่อาจเทสิ่งใดลงไปได้ เพราะจิตใจเต็มไปด้วยความรู้ และยึดมั่นในความรู้ของตน ก็ย่อมยากที่จะรับฟัง ธรรม อันประเสริฐ และบางครั้งความรู้ที่รู้อาจทำให้เลอะเทอะขากางเกงจนราดน่องก็เป็นได้ ฮา ฮา

จริง หรือ หลอก

เฉลย หลอก

การตีความนิทานดังกล่าวมาข้างต้น แท้จริงเป็นเพียงการตีความในระดับศีลธรรมเท่านั้นยังมิใช่ แก่นที่ เซน ต้องการสื่อสาร

แก้วที่ว่างเปล่า คือ จิตเดิมแท้

วอดก้า คือ บรรดาความรู้ ความยึดมั่น ที่ต้องเททิ้ง หรือก้าวพ้น

ไม่มีวอดก้าที่อาจารย์ชราจะเติมให้ศาสตราจารย์ยิ่งยงหรอก

เททิ้งวอดก้า คือ การเติม ที่ไม่มีการเติม

เมื่อนั้น อาจารย์ชรา ศาสตราจารย์ยิ่งยง วอดก้า และแก้ว ย่อมหายไป

หายไปได้ไงฟะ เอาคืนมา


ฮา ฮา ฮา

..........................

บุญรักษา ชีวาสดชื่น

เมฆบ้า ปัญญาอ่อน