Hotel of Life

Hotel of Life

คนเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่เดินทางได้
การเดินทางที่ผมว่า หมายถึง การกำหนดแหล่งที่เดินทาง การวางแผนเตรียมการ
ตลอดจนการซึมซับอารมณ์ความรู้สึกขณะเดินทาง กระทั่งการแวะพักรอนแรมในสถานที่ต่างๆ

โรงแรมเป็นที่หนึ่งที่คนมักเข้าพักค้างอ้างแรม
โรงแรมมีหลายขนาด หลายคุณภาพ จนต้องเอาดาวบนท้องฟ้ามาประดับ
แล้วทำไมไม่ย้ายโรงแรมไปอยู่บนดวงดาวบ้างล่ะ ฮา ฮา

เราพักค้างในโรงแรมอาจจะคืน หรือสองคืน หรือมากกว่านั้น
อาจพักคนเดียว พักกับครอบครัว หรือ กับคู่รัก ว้าว
เราอาจสั่งอาหารมารับประทาน สูบบุหรี่ หรือทอดสายตาจากระเบียงห้องพัก
จนกระแสคลื่นแห่งดวงตาไปหยุดลงตรงละอองฟองของเกลียวคลื่นทะเลสวย
และแล้วเมื่อพลบค่ำมาเยียมเยือน จนดวงตาเราหลับลง
เมื่อนั้นโรงแรมก็ได้ทำหน้าที่ของมันได้อย่างสมบูรณ์ อีกครั้ง

...........................

เมื่ออรุณรุ่งมาถึง และใกล้กาลเวลาที่ต้องออกจากโรงแรมเพื่อท่องเที่ยวเดินทาง

ณ ขณะนั้น หากท่านมีดวงใจ เราอาจพบว่า

เราไม่เคยรู้สึกอาลัยกับห้องพักในโรงแรมสักเท่าใด

เราไม่เคยแม้คิดจะประดับประดาห้องพักให้สวยงามมากขึ้น

วันรุ่งขึ้น แก้วน้ำที่เราใช้ จะถูกนำไปล้างและคว่ำไว้ที่เดิม

สบู่ก้อนใหม่จะถูกจัดวางไว้เรียบร้อย

ผ้าปูเตียง และที่เขี่ยบุหรี่จะถูกจัดการให้อยู่ในสภาพเหมือนใหม่

พร้อมสำหรับ คนใหม่ที่จะมาพักค้างในคืนถัดไป

พักค้าง ใน ห้องที่ไม่มีใครรู้สึกเป็นเจ้าของ

..................

ข้อสังเกตประการหนึ่ง เวลาที่ เราไปพักในโรงแรม

หากเราไม่กลัว ผี เราจะรู้สึกนอนสบายและหลับลึก
สาเหตุคงมาจากโรงแรมมักเป็นที่ที่เราใช้หลีกเร้นจากเรื่องราววุ่นวายนานาประการ
ความวุ่นวายที่เริ่มต้นมาจากความเป็นเจ้าของ

ความเป็นเจ้าของบ้าน เจ้าของครอบครัว เจ้าของงาน
เจ้าของเพื่อน เจ้าของคนรัก กระทั่งเจ้าของหัวใจของเรา

แต่ที่โรงแรม เราไม่ได้เป็นเจ้าของมัน
เราไม่ได้คิดประดับประดามัน
ไม่ได้ทำให้มันดีขึ้น หรือเลวลง
เราเพียงแต่มาพัก แล้วเราก็จากไป

เราจึงนอนหลับลึกและสบายอย่างยิ่ง

..............................

โรงแรม เป็นที่ที่เรานำกายและใจของเราไปพักในระหว่างเดินทาง

และแท้จริง กายของเราก็เป็นที่ที่ใจเข้าพักอาศัยในระหว่างเดินทาง

ท่านเคยเห็นตุ๊กตารัสเซียที่มีตุ๊กตาหลายตัวอัดแน่นอยู่ข้างในหรือไม่

บางทีชีวิตก็เป็นเพียงตุ๊กตาตัวใหญ่ที่อยู่ด้านนอกสุด

ความรัก หน้าที่การงาน ครอบครัว สถาบัน ลัทธิการเมือง

อาจเป็นเพียงตุ๊กตาตัวใดที่ห่อหุ้มตุ๊กตาตัวที่อยู่ลึกที่สุด คือตัวตนที่แท้ของเราท่าน

แต่ที่แน่ๆเราไม่เคยรู้สึกว่าโรงแรมห่อหุ้มตัวเราอยู่

เราจึงเป็นอิสระจากมัน

..................

ผมรู้สึกว่าผมเดินทางมาไกลมาก ไกลจนกาลเวลา กระทั่งความใกล้ไกลล่มสลายลง
ผมรู้สึกว่า ร่างกาย จิตใจแห่งอารมณ์ บางทีอาจเป็นเพียงโรงแรมแห่งหนึ่งในหลายๆแห่ง
บนเที่ยวเดินทางที่ไม่มีวันสิ้นสุด
เที่ยวเดินทางที่มีชื่อว่า Samsara Route

การเกิด การตาย ความรู้สึกหลังความตาย และการดำรงอยู่
อาจเป็นเพียงจังหวะที่เรา Check Out ออกจากโรงแรมแห่งใด
เพื่อ Check In ในโรงแรมแห่งหนึ่งเท่านั้น

เมื่อถึงเวลานี้ ผมตระหนักรู้เพียงว่า เราทั้งหลายเป็นเพียงนักเดินทาง
เรามาแล้วไป แล้วไปแล้วมา จนอาจกล่าวว่าไม่มีการมาไป
เราเพียงเดินทางเป็นรูปวงกลม

วงกลมแห่งชีวิต ที่หากเราตระหนัก
แค่เราตระหนัก เท่านั้น

เราจะพบกับอิสรภาพ

อิสรภาพจากโรงแรมแห่งนั้น
ที่ที่เราได้หลับและตื่นอย่างลึกซึ้ง


...............

ขอให้ทุกท่านมีความสุข