ตีสามครึ่ง เศษๆ

ผมรู้สึกตัวเองมานานแล้วว่าผมค่อนข้าง บ้า แต่ไม่ได้วิกลจริต
หลายครั้งที่ผมเดินทางคนเดียวไปพร้อมกับการคิดถึงปัญหาว่าโลกนี้มีจริงหรือ
บางทีก็คิดว่า เรารักคนอื่นเพียงเพราะเรารักตัวเรากันแน่
บางทีแม้เรื่องเล็กๆในวงเหล้าก็ยังเอามาคิด เช่น เวลาจ่ายเงินค่าเหล้า ถ้าใครเอาเหล้ามาไม่ต้องจ่ายเงิน
แล้วถ้าทุกคนเอาเหล้ามากันหมด ใครวะต้องจ่ายค่า มิกเซ่อร์ และอาหาร
ตายห่าละสิ
กินอาหารและมิกเซ่อร์ฟรี ! กันทั้งวง

บางทีผมอาจอยู่คนเดียวมาเป็นเวลานานมากเกินไป
จึงเพลิดเพลินอยู่กับการคิดปัญหาร้อยแปด
ยิ่งคิด ยิ่งสนุก ยิ่งสนุก ก็ยิ่งปวดหัว

คืนนี้ ผมก็คิดอะไรบ้าๆขึ้นมาจนนอนไม่หลับ

ประเด็น คือว่า ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากเรียนต่อต่างประเทศแล้ว
สิ่งที่ผมอยากทำ คือ อยู่เงียบๆ หายใจไปเรื่อยๆ
ผมรู้สึกว่า การเรียนเป็นสิ่งไร้สาระไปซะแล้ว
ส่วนการหายใจทำให้เราพบสาระมากกว่าเยอะ
สบายด้วย

หายใจ หายใจ Let it be !