๐ คือ ๑ และ ๑ คือ ๐

ใบไม้สีเหลืองร่วงโปรยปราย
ในขณะที่อากาศ ณ มิวนิกติดลบ
ริ้วหิมะกับเสียงหวีดลมเต้นระบำกันอยู่ด้านนอก
เรายังนั่งอยู่ในบ้าน

เราเพ่งมองตน ล้วนพบว่าตนล้วนสร้างจากสิ่งที่ไม่ใช่ตน
ความรู้สึกล้วนเกิดก่อจากสิ่งที่ไม่ใช่ความรู้สึก
ความสุขเกิดจากสิ่งที่ไม่ใช่ความสุขมากมาย
ความทุกข์เกิดสิ่งที่ไม่ใช่ความทุกข์มากมาย
บางที ความทุกข์ ก็เกิดจากความสุขก็มี
ความสุขในวันนี้ ก็อาจมาจากความทุกข์ในวันวาน

อะไรบางอย่าง สร้างจากสิ่งที่ไม่ใช่อะไรบางอย่าง

ในกรณีทั่วไป เรามีความทุกข์ให้ลิ้มรสมากมายเหลือเกิน
เพราะเราเข้าใจอะไรผิดไป
เราเกี่ยวเกาะ ยึดกุม แบ่งแยก จนหัวใจเราร้อนเกรียม
เรากำหนดเที่ยวเดินทางแห่งจิตใจ เที่ยวแล้วเที่ยวเล่า
แล้วเมื่อเราพลาดเที่ยวเดินทางนั้นไป
เรายังคงวนเวียนอยู่วังวนซ้ำแล้วซ้ำอีก
เราจึงมิอาจรุดหน้าไปถึงไหน

เมื่อเราเข้าใจ ว่าแท้จริง สรรพสิ่งล้วนมิได้ว่างเปล่า
แต่สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า แท้จริง คือ ทั้งหมด
แต่หากเพียงเราเอาหัวใจไปเกี่ยวร้อยกับปรากฏการณ์ ณ ขณะใดขณะหนึ่ง
ความเข้าใจผิดมหันต์ ย่อมกระหน่ำซ้ำเติมเราไม่มีวันหมดสิ้น

๐ ในหัวใจ อันไร้กรอบอันคับแคบทำให้เรามองเห็น ๑ คือทั้งหมดอันไพศาล
๑ คือทั้งหมดของปรากฏการณ์ในสากลจักรวาลย่อมมาเยี่ยมเยือนหัวใจแห่ง ๐ ที่กว้างใหญ่เกินจินตนา
.............

ขอให้เธอรักตัวเองให้มาก และจงพิจารณา
ฉันหวังว่าเธอคงพบความสวัสดี ในอนันตกาล
.............

เมฆบ้า