พึมพำ

<



ผมกลับจากเมืองไทยอีกครั้ง
การมาเรียนเมืองนอกในปีแรก
ผมกลับเมืองไทยไปสามครั้ง
เพื่อต่อสู้คดี และเดินตามทางของหัวใจกำหนด

ผมชนะคดีแล้ว เนื่องจากตำรวจและอัยการสั่งไม่ฟ้อง
ผมกลับเมืองไทยไปครั้งแรก
ไปด่า นายทักษิณ ว่าเป็น เปรต และเป็น หมา
ครั้งที่สองกลับไปเลยได้รับหมายเรียกให้ไปพบพนักงานสอบสวน

มีเกร็ดกฎหมายเกี่ยวกับคดีหมิ่นประมาท
ผมจำเลขคำพิพากษาไม่ได้ เพราะไม่อยากจำ
การด่าว่าอีกคน เป็นหมา หรือ เปรต
ไม่เป็นหมิ่นประมาท
เพราะ คนไม่มีทางเป็น หมา หรือ เป็นเปรต
ผู้ถูกด่าจึงไม่ได้รับความเสียหาย

ในหลายปีจากนี้ผมคงต้องเผชิญกับการเรียนที่หนักหน่วง
แน่นอนที่สุดห้องเครื่องของผม คือ หัวใจของผมเอง
และผมคงจะต้องใช้มันเพื่อตัวผมแบบเต็มๆ
เวลาแห่งการเดินออกนอกเส้นทางที่ควรทำ
น่าจะจบลงได้แล้ว

.......

การเมืองใหม่
การเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ
เรื่องใหม่ที่อาจเข้ามาท้าทายในชีวิต

.......

ผมตระหนักอย่างแท้จริงอีกครั้ง

ว่าผมพึ่งใครไม่ได้

นอกจากหัวใจของตนเอง

..........

ความทุกข์มีข้อดี ล้านประการ
มันทำให้ผมอ่านธรรมะได้มากขึ้น
ได้ปรับปรุงชีวิต จิตใจ ให้ว่างเบามากขึ้น

บางครั้ง เราคิดว่าเรารู้แล้ว ผ่านแล้ว
เราตกอยู่ในความประมาท
แต่ความทุกข์ถ้ายังมีอยู่
มันจะมาเตือนเรา
เร่งรุดให้เราเข้าไปสำรวจตัวเองอีกครั้ง

ชีวิต ก็เหมือนกับฤดูกาล
ลงได้ ปักดำ หว่าน ไถ จนเก็บเกี่ยว
ก็ถึงเวลาที่ต้องพักหน้าดินบ้าง

บางทีผืนดินที่ได้กลับมาอยู่อย่างธรรมชาติ
แร่ธาตุ ต่างๆ จะได้กลับมาสะสม
และเมื่อความไพบูลย์ปรากฏ
เนื้อดินก็เป็นพื้นที่ให้ดอกไม้ป่า ได้งอกงาม
มิใช่เพียงแต่ธัญพืชในเกษตรอุตสาหกรรมเท่านั้นที่งอกงามได้

...............