รับน้อง
ฮิจุ๋ม พร้อมรึยัง !
(กลองรัว ปี่เชิด)
.........
รับน้องดูจะกลายเป็น ปัญญาชนประเพณีที่ถูกก่นด่ามากที่สุดประเพณีหนึ่ง ทั้งที่จริงแล้วการรับน้องโดยส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นอย่างที่ปรากฏในสื่อสักกะหน่อย
จริงไหมจ๊ะ ชาวนิติท่าพระจันทร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาว ฮิจุ๋ม(สมาคมกฎหมาย ณ มหาวิทยาลัยแห่งดวงจันทร์)
............................
สิ่งที่ผมจำได้เกี่ยวกับรับน้อง คือ ความสุข ความสุข และก็ ความสุข
ปี 1 เป็น น้องสดๆ (Freshy) ให้รุ่นพี่แกล้ง ให้เต้นอะไรผมก็เต้น ให้ทำอะไรผมก็ทำ ไม่ใช่ยอม แต่รู้สึกสนุกดี จนเดี๋ยวนี้ก็ยังเต้นได้ ร้องได้ แต่สังขารและบุคลุก ไม่อำนวย ฮา ฮา
พอกลายเป็นรุ่นพี่ ก็สนุกสนานเบิกบานในฐานะ นายกลอง ร้องเพลงแซวรุ่นน้อง โดยเฉพาะน้องสาวๆทั้งหลาย ไม่เคยมีใครหลุดรอดไปจากทีมแซว ปากหมาได้ ( เดี๋ยวทีมแซวหายหัวกันไปเกือบหมด)
น้องๆส่วนใหญ่นิสัยดีมากๆไม่เคยโกรธ ตรงกันข้ามการแซวกันแบบขำๆหรือทะลึ่งบ้างกลับทำให้ความสัมพันธ์ต่างๆแนบแน่นยิ่งขึ้น นี่แหละครับอานุภาพของเสียงหัวเราะ และโดยเฉพาะกลุ่มฮิ-จุ๋ม ณ ท่าพระจันทร์ เนี่ย รับประกันความมันส์ ในเกือบทุกรุ่นขอรับ
แม้ว่าจะเรียนจบ ผมและพลพรรครักเอย ก็ยังไปรับน้อง สำหรับผมโดยส่วนตัว ไม่มีเหตุอะไรที่จะไม่ไป เพราะ เทศกาลความสนุกเช่นนี้หนึ่งปีมีครั้ง และแต่ละครั้งที่ไป ก็เหมือนการไปเพิ่มพลังให้กับชีวิต
จะมีมุมมองที่เปลี่ยนไปบ้าง ก็ คือ การไปรับน้องในช่วงหลังๆ ของผม
สอนให้เราเรียนรู้ที่จะให้มากกว่าที่จะรับ
สอนให้เรารับใช้มากกว่าทำตัวเป็นนายใคร
สอนให้เราตรงไปตรงมามากกว่าที่จะอ้อมค้อม
สอนให้เราหัวเราะมากกว่าการนั่งโศกเศร้า
สอนให้เรารักและรู้จักให้อภัย
.......................
นอกจากนี้ ยังมีสิ่งท้าทายมากมาย ให้เราทำ
นอกจากการดื่มเหล้าแล้ว ยังมีการชงเหล้าให้น้องดื่ม
นอกจากนั่งเก๊กแบบรุ่นพี่แล้ว ยังมีการบริการรุ่นน้องแบบไม่ถือตัว
(ขอบคุณพี่หนึ่ง และพี่ก้อง)
นอกจากเสียงเอะอะ ร้องรำทำเพลง ยังมีการพูดคุยถึงปรัชญาชีวิตแฝงเร้น
( รำลึกถึง ชาว Zen ทั้งหลายในกลุ่ม)
.............
รับน้องจึงไม่ได้มีความหมาย เพียงแค่การ ต้อนรับผู้มาใหม่โดยการผูกข้อไม้ข้อมือ ความสนุกสนานบันเทิงของรุ่นพี่ สายตาที่สบประกายกันของหนุ่มสาว หรือกระทั่งการผ่อนกายคลายร่างของรุ่นพี่ที่ชอบทำหัวใจหล่นหายในเมืองใหญ่
แต่มันแฝงเร้นไว้ ซึ่งความบริสุทธิ์งดงามของ ความรัก ความอบอุ่น ความเอื้ออาทร ของคนกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่ง ณ สมาคมกฎหมายแห่งหนึ่ง ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง บนโลก อันสถิตย์อยู่ในจักรวาล ผืนนี้
ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
............
ฮิจุ๋ม พร้อมรึยัง !
พร้อมแล้ว พร้อมแล้ว ! ตื่นเต้น ตื่นเต้น !
…………………………………
ด้วยความรักจากรุ่นพี่ทุกคน
บุญรักษา ชีวาสดชื่น
เมฆบ้า สามสิบแปด
13 comments:
Feel Good Feel Good
Thank you very good for P toooo
Hi Hi jum junior
หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
ยังจำได้ว่าปีที่แล้วยังไปร่วมแจมอยู่ด้วย
เสียดายปีนี้ไม่ได้กลับไทย
ไปรับน้องกับกลุ่มฮิจุ๋มนี่ได้อะไรดีๆหลายอย่าง
ที่ชอบมากที่สุด คือ ไม่มีรุ่นพี่บ้าพลังเยอะ อยู่กันแบบเพื่อนๆมากกว่า ไม่ต้องมานั่งทำพิธีรีตองว่า "พี่ครับๆ นี่ครับเหล้า"
นี่แหละที่ผมโคตรชอบ
ผมโคตรเกลียดระบบการบังคับให้น้องๆชงเหล้าให้จริงๆ อยากแดกมึงก็ไปชงเองสิครับท่านพี่
แต่มากลุ่มนี้ ผมพบว่าไม่ค่อยมีธรรมเนียมเช่นว่า
ดีๆ
ส่วนสาวๆ ทั้งน้องใหม่และน้องเก่า วานท่านช่วยเปิดตลาดไว้ด้วย หากมีเวลาในอนาคต กระผมอยากขอไปร่วมดูด้วย
แม้ว่าไม่ค่อยได้คุยกะรุ่นพี่ๆเท่าไหร่
แม้ว่าจะไม่ได้ร่วมวงด้วย
แม้ว่าจะไปรับน้องมาแค่สามครั้ง
และไปงานบายเนียร์มาเพียงครั้งเดียว
แม้ว่านานๆ เจอกันที
แต่ทำไมความรู้สึกผูกพันในความเป็นฮิจุ๋มนั้น
มันช่างมากเหลือเกิน
เพียงแค่รับรู้ว่า คุณเป็นฮิจุ๋ม และช้านก็เป็นฮิจุ๋ม
เท่านี้ก็อบอุ่นแล้ว ขอบคุณฮิจุ๋มทุกรุ่นที่สร้าง
สายใยฮิจุ๋มเอาไว้อย่างแน่นแฟ้น
จนรู้สึกเหมือนว่าโต๊ะเรากลายเป็น
"ครอบครัวฮิจุ๋ม" ไปซะแล้ว
ฮิจุ๋มๆๆๆๆๆๆๆๆ
Sometimes Life attaches the burdens to our mind in the complete negative way.
I hate my life time to time... that's quite sad
But every time I thought about the memories that lies beneath the ocean surface of beautiful experience without artificial dirty of big city, I'm always overwhelmingly deligh.
It's like sacred circumstances, I don't know and don't even want to dig down into it.
cuz our life is too complew already so don't get your nose to someones'else
It's simple amon this sadness complexity of my life which I always adore
korn khun krub everybody to give this kind of memories to me... Loving memories of mine
See ya later... drunk soon 555!
ไปรับน้องทุกปี
ชีวิตก็มีแต่มีความสุข เสียงหัวเราะ
เอาเรื่องเครียดๆต่างๆทิ้งไว้ที่มหาลัย
ไปพูดคุยกะรุ่นพี่รุ่นน้อง
ประทับใจ สายใย แห่งความเป็น ฮิจุ๋ม
รอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะที่ได้จากรุ่นพี่ เพื่อนๆ น้องๆ
พูดได้คำเดียวเลยว่า
"กูแม่งโครตรักโต๊ะเลยหวะ"
เจอกันบายเนียร์นะคะ
ไม่ได้แวะเข้ามาซะนาน... หัวข้อที่ได้อ่านมีแต่โดนใจทั้งนั้น...
ไปงานแจ๊สเฟสติวัลเหมือนกันค่ะ..วันที่ทีโบนแสดง..ตราบใดที่นักเล่นดนตรีรักเสียงดนตรีของตนเอง อรรถรสของดนตรีนั้นก็จะออกมาสู่ผู้ฟังได้เองค่ะ..
รับน้อง..ดีหรือไม่ดี.. ขึ้นอยู่กับการประพฤติของรุ่นพี่ที่มีให้รุ่นน้อง...ได้รับประสบการณ์ดีๆมาเช่นกันค่ะ..แต่ความยากนั้น คือ ทำอย่างไรให้น้องๆรุ่นต่อๆไปรับความรู้สึกเดียวกัน... ถ้าการถ่ายทอดดี..น้องๆปีหนึ่งทั้งหลาย.. ก็คงพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามีแต่ช่วงเวลาที่ดี...
เข้ามาทักทายค่ะ.. หวังว่าคงสบายดีนะคะ..
lionard
รับน้องแบบนี้ แจ่มไปเลยท่าน
สงสัย ต้องหาวันไปชงเหล้าให้ท่านเมฆเมาซะหน่อยแล้วม้าง 5555
ฮิจุ๋มรักกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รับน้องโต๊ะเราประทับใจสุดๆทุกปีตรงที่พี่น้องฮิจุ๋มยังคิดถึงโต๊ะ และมารวมตัวกันมากมายเสมอ
รักฮิจุ๋มมมม
ตกลงคุณ ลีโอ นี่ เป็น ผู้ชายหรือผู้หญิง กันเนี่ย
ตอนแรกที่อ่านงาน ผมนึกว่าเป็นผู้หญิง
แต่ผมว่า ลีโอ เนี่ย เป็น ชายประเภท ศิลปิน มั้ก จนดูอ่อนหวานแบบผู้หญิงเชียว
สำหรับ ฮิจุ๋ม นิยาม สั้น คงหมายถึง ความรัก ความเมตตา กระมัง
รับน้องฮิจุ๋ม นี่ยังไงก้อมีความสุขทุกปีเลยเนอะ
ปีหน้า ไปกันอีกนะคะ
Hi! Just want to say what a nice site. Bye, see you soon.
»
Great site loved it alot, will come back and visit again.
»
Your are Nice. And so is your site! Maybe you need some more pictures. Will return in the near future.
»
Post a Comment