ผมรักในหลวง

ผมรักในหลวง

ผมเป็นคนมีความรัก เวลาที่ผมจะทำอะไรผมมักตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่าผมรักสิ่งที่จะทำหรือไม่

มีหลายครั้งที่ผมไม่ได้ทำสิ่งต่างๆเพื่อความรัก สิ่งที่ตามมาคือความรู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆ

เช่น ผมเคยอยากเป็นสถาปนิก แล้วไม่ได้เป็นทั้งที่ฝึกวาดรูปอยู่ตั้งนาน ทุกวันนี้เวลารู้จักใครที่เป็นสถาปนิกผมจะมองด้วยความชื่นชม แกมอิจฉา (เช่น คุณตั้ม บางกอก เป็นต้น) ผมอยากเป็นสถาปนิก มากกว่า เป็นศาสตราจารย์ทางกฎหมายซะอีก

ผมเคยเลิกลากับผู้หญิงที่ผมรัก ทุกวันนี้ผมเสียใจเสมอที่ไม่อาจดูแลเธอต่อไปได้ แต่ก็ดีใจที่มีคนดูแลเธอแล้ว ลิเกไหมล่ะ

ด้วยเหตุแห่งความรัก การกระทำของผมมักมีความรักแอบแฝงอยู่เสมอ ไม่เว้นแม้การต่อสู้ฟาดฟันในทุกสังเวียน ผมเชื่อว่าเมื่อใดที่เรากระทำสิ่งใดไปด้วยความรัก สรรพสิ่งย่อมคุ้มครองเรา

ในหลวง รัชกาลที่ ๙ เป็นบุคคลที่ผมรัก และเคารพมาก

มิใช่เพราะผมเป็นพวก ขวาจัด หัวอนุรักษ์ แต่อย่างใด แต่ผมรักในหลวง เพราะความสามารถของพระองค์ที่มีอยู่มากมาย

ในหลวง เป็นศิลปินแบบที่ผมชอบ ทั้งศิลปินแจ๊ซ วาดภาพ ถ่ายภาพ ชนิดหาตัวจับยาก

ในหลวง เป็นนักประดิษฐ์ เป็นช่างไม้ ช่างต่อเรือ

ในหลวง เป็นนักเขียน นักประพันธ์ นักพูดที่ลุ่มลึก

ในหลวง เป็นนักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ นักพัฒนา

ในหลวง เป็นนักปกครอง นักนิติศาสตร์ ที่เฉียบขาดคมคาย

และผมขอสารภาพว่า ผมเป็นนักเลียนแบบ และแบบที่ผมประทับใจมาก คือในหลวง ผมอยากเก่งแบบท่านบ้าง แต่คงต้องตายแล้วเกิดใหม่สักร้อยชาติกระมัง

ด้วยเหตุนี้ ในฐานะปัญญาชนกระจ้อยริด เมื่อมองในหลวงครั้งใด ผมจึงสำนึกในความต่ำต้อยด้อยค่า ไม่อาจเทียบทียม จึงขอเป็นเพียง ฝุ่นเม็ดเล็ก ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทของพระองค์ ไม่อาจอหังกา และขอยอมสยบด้วยใจรัก พระพุทธเจ้าข้า

ผมคิดว่า แม้พระองค์ไม่ได้ทรงเป็นกษัตริย์ ในประเทศนี้ ก็หาคนเก่งกาจและเปี่ยมคุณธรรมเช่นพระองค์ยากนัก

จริงไหม คุณที่รัก