ไร้รูป ไร้นาม

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เปลี่ยนแปลง เป็นทุกข์ ไม่เป็นตัวตน

โดยมากเราเห็น อนิจจัง ด้วยตาเปล่า โดยเฝ้าดูความเปลี่ยนแปลง
ของสิ่งต่างๆวัตถุต่างๆระบบต่างๆ

เราเห็นทุกข์ โดยเฝ้าดูความหมดสภาพลงของสิ่งต่างๆวัตถุต่างๆระบบต่างๆ

เราเห็นอนัตตา โดยเฝ้าดูการก่อรูปของสิ่งต่างๆวัตถุต่างๆระบบต่างๆ
ณ ขณะใด ขณะหนึ่งว่าเป็นเพียงสภาวะในห้วงขณะที่ไปตั้งชื่อ
หรือจับยึดว่าเป็นนั่นเป็นนี่ไม่ได้
เพราะแท้จริงมันเป็นเพียงสภาวะนึงเท่านั้น

........

นั่นเป็นเพียงการเพ่งมองสิ่งที่อยู่ภายนอกประสาทสัมผัส
ยังไม่ทำให้เราเข้าถึงความจริง

...............

อนิจจัง ของกายนี้
ทุกข์ ของกายนี้
อนัตตา ของกายนี้
เมื่อนั้น กายจึงมิใช่เราเช่นกัน
ก็หมดทุกข์กับกาย

อนิจจัง ของความคิด
ทุกข์ จากความคิด
อนัตตาของความคิด
เมื่อนั้น ความคิดก็มิใชเรา
ก็หมดทุกข์กับความคิด

อนิจจัง ของจิต
ทุกขังของจิต
อนัตตาของจิต
เมื่อนั้น จิตก็มิช่เรา
ก็หมดทุกข์จากอำนาจของจิต


กาย จิต
เกิดขึ้น
ตั้งอยู่
ดับไป

สูดลมหายใจ
ตามรู้ดูไปเรื่อยๆ
แล้วสักวัน
จะไม่เหลืออะไร

นอกจากความจริง
งดงาม พิสทุธิ์
ไร้รูป ไร้นาม

เพราะกาย และจิต
มิใช่ของเรา