ผม : ม้ามองโกล และความฝันของเด็ก ม.๓

ผมเคยได้ยินเรื่องม้ามองโกล
มันเป็นม้าที่วิ่งได้หมื่นลี้
มันเป็นม้าของข่านผู้เกรียงไกร
เขาใช้มันในสงครามตีตะลุยมาถึงยุโรป
คุณสมบัติพิเศษ

มันสามารถวิ่งได้จนกระทั่งขาดใจตาย
แล้วล้มลงอย่างสมเกียรติแห่งม้า

วิ่งจนตาย

.......

แม่ผม เรียนจบชั้น ม.สาม
แต่ความแปลก คือ แกอ่านภาษาอังกฤษและแปลได้บ้างบางคำ
มันแปลก สำหรับ คนบ้านทุ่ง

แม่ผมเล่าว่า แม่สอบได้ที่หนึ่งตลอด
แต่ตาให้ออกจากโรงเรียน มาเรียนตัดเสื้อ
และเตรียมออกเรือน
แม่ผมร้องไห้ เพราะอยากเรียนหนังสือ
แต่ก็ขัดตาไม่ได้

วันรุ่งขึ้น แม่ผมไปยืนตรงป่ากล้วยข้างบ้าน
เห็นเพื่อนเดินไปโรงเรียน
แม่บอกว่า แม่ร้องไห้
แม่ชอบเอาหนังสือ ชั้น ม.๑-๓ ที่เรียนไปแล้วมาอ่านซ้ำไปซ้ำมา
ผมเลยไม่แปลกใจว่า แม่ผมเป็นคนคิดเลขเร็วมาก คิดในหัว
ตะก่อนบ้านผมเคยทำอาชีพขายเสื้อผ้าตามตลาดนัดด้วย
แม่คิดเลขโดยไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลข
แม่อ่านภาษาอังกฤษได้แต่ก็ประมาณความรู้ ม.๓

ความรู้ ม.๓ ของแม่ และความฝันที่ค้างเติ่ง
คือเรื่องของม้ามองโกลตัวหนึ่ง

..........

ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆอยู่ที่บ้านมีความสุขมาก
ครอบครัวใหญ่ๆ ญาติเยอะๆ สนุกดี
ไปเรียน มีรถมารับไปโรงเรียนอนุบาล
กลับมาทำการบ้าน อยู่กับแม่ กินข้าว นอน
เสาร์อาทิตย์ ปีนต้นไม้ ไปตกปลา
เล่นกับเพื่อนข้างบ้าน เล่นอะไรกันแผลงๆ
ปีนต้นไม้ กระโดดลงมา ต้องต้นตะขบนะถึงจะคลาสสิก

วันไหนจะไปตกปลา ผมจะเดินไปกับยาย และพี่สาว ๒ คน ไปในนา
ไปหาปู ปูกะ เป็นปูที่มีน้ำนมไหลออกมาเป็นเหยื่อชั้นดี
เวลาดูรูต้องดูให้ดี
รูปูมีเม็ดดินเล็กๆอยู่ปากรู
แต่รูเลื่อมๆดินเปียกๆอย่างล้วงเข้าไป
เพราะมันคือ รูงู หรือ ไม่ก็ รูปลาไหล
แต่ใครจะเสี่ยง อยากได้ปลาไหลละครับ

ได้เหยื่อแล้วก็ไปตกปลา
ปลาหมอ ปลาช่อน ปลาดุก ปลากรด ปลาแขยง
ปลาตะเพียน ก็มี สนุกอย่าบอกใคร
เวลาหน้าแล้ง น้ำตามหนองแห้งขอด
เราก็เอาสุ่ม ไปสุ่มปลา
เล่นในโคลน จับปลา สนุกเป็นไหนๆ

วันวัย ในวัยเด็กบ้านนอกอย่างผม
ช่างสุขสำราญ สบาย
มีความสุข

ไปโรงเรียน กินข้าว เล่นน้ำ อยู่กับครอบครัว
มองดวงจันทร์ ท้องฟ้า ดาว และ ดาวตก
ท้องทุ่งเขียวขจี น้ำท่าอุดมสมบูรณ์
ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วสำหรับผม

........

ก่อนผมเรียนจบอนุบาลไม่กี่วัน
แม่เล่าให้ฟังว่า แม่ไปคุยกับน้าเขยคนนึง
ซึ่งน้าเขยคนนี้ มีหน้าที่การงานดี
ดีที่สุดสำหรับคนต่างจังหวัด คือ พนักงานธนาคาร

น้าเขย คนนี้ เป็นคนอีกจังหวัด
แม่เล่าว่า น้าเขยคนนี้ เรียนจบจากโรงเรียนที่ดี

โรงเรียนที่ต่อมา คือ โรงเรียนที่ช่วยสานต่อห้วงคำนึงของนักเรียน ม.๓ คนนึงกระมัง

............

และวันที่เด็กน้อยที่มีความสุขอย่างผมได้กลายเป็นม้ามองโกลตัวนึง
ในบรรดาม้ามองโกลนับไม่ถ้วน ก็มาถึง

...........

ผมในวัยหกขวบ ยืนอยู่กลางลานคอนกรีตในโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง
มันไกลจากบ้านมากในความรู้สึกของผม
มันไกลมาก
คุณเคยรู้สึก เข่าอ่อนไหม
มันเป็นหัวใจของเด็ก
มันไกลมาก ไกลจากทุกสิ่งทุกอย่าง
เบื้องหลัง คือ ใครก็ไม่รู้ ผมไม่เคยรู้จักคนเหล่านี้
เบื้องหน้า คือ แม่ ที่นั่งอยู่ท้ายรถกระบะ แล้วโบกมือ

เมื่อเบื้องหน้า หายลับ
เหลือแต่ผม และทั้งหมดทั้งมวลที่อยู่เบื้องหลัง

ผมเดินไป ไม่รู้จัก กาย ใจ
เหมือนเดินอยู่ในที่ใด ไม่รู้
ผมไม่ได้ร้องไห้
เพราะผมกลั้นเอาไว้

........

นั่นเป็นก้าวแรก ของม้ามองโกล

ม้าที่อาจเติม ความฝันของเด็ก ม.๓

เด็ก ม.๓ ที่อยากเห็นความฝันของตนโลดแล่นไปอีกครั้ง

และ ผมก็เป็นม้าตัวนั้น

ที่ยังวิ่งล้มบางลุกบ้าง
อยู่กระทั่งปัจจุบัน

....

วิ่งอยู่ข้างๆคุณนั่นแหละ
เหล่าม้ามองโกลทั้งหลาย