บทสวดเลอะเทอะ

ดวงตะวัน จันทรา ข้าเป็นส่วนหนึ่ง
ในร่างกายและจิตใจนี้ ช่างเป็นมายาอันน่าเบื่อหน่าย
เจ้า คือใคร
ทำไมจับข้ามาขังอยู่ในนี้
ในร่างกาย และจิตใจที่เปลี่ยนแปรไม่มีวันหยุดหย่อน


ดวงตะวันจันทรา ข้าเหนื่อยล้า
ข้าคิดถึงความสุขนิจนิรันดร์
แต่ภายใต้เนื้อหนัง และภาพมายา
ที่หมุนวนไปมาในข้า
ช่างทรมานอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

ยามข้าเหนื่อยล้า
พักผ่อนกายา
ตั้งจิต รำลึก
ว่าข้าเป็นส่วนหนึ่งของเจ้า
เจ้าโปรดเมตตา มอบพลังแก่ข้า
เพื่อหลุดพ้นไปจากคุกแห่งกายใจนี้

ข้าทำการงาน
มิหวังอื่นใด
เพียงทำไปตามหน้าที่ในกงกรรม
ข้าโศก ข้าตรม
ข้าเหนื่อย ข้าล้า
เจ้ามิใช่หรือ ที่ส่งข้ามา
แล้วเหตุใด จึงทอดทิ้งข้า

ข้าอาจโง่งม จ่อมจมมายา
แล้วใครสร้างข้า ให้มาทุกข์ทน
ตะวัน จันทรา เจ้าคือ พ่อ แม่ข้า
โปรดอย่าทอดทิ้ง

โปรดประทานพร
พลังวังชา
ชำระกาย จิตข้า
ให้หายล้าเหนื่อย

ข้านอนกลางดิน
ผินหน้าสู่ฟ้า
หมดเรี่ยวแรงพา
จิตใจทุรณ
ภาพมายาวนเวียนไปมา
ข้ารู้เท่าทัน
แต่มันยังอยู่

ตะวัน จันทรา
ข้ายอมแพ้แล้ว
หัวใจกล้าแกล้ว
หมดแล้วสิ้นแรง

โปรดจงชำระ
สะสางมายา
ในกายใจข้า
ได้เวลาแล้ว


ตะวันจันทรา
โปรดเมตตา

โปรดเมตตา

โปรดเมตา