Friday Tag

Fraiday Tag

ผมโดนแทค

คาดว่าแทค ที่มีผู้ริเริ่มเล่นคงคล้ายกับอีมอญซ่อนผ้า ตุ้กตาอยู่ข้างหลัง
ใครถูกตี ต้องละเลงวาดอักษรไถ่ถอนตัวตนลงบนพื้นแคนวาสบอกเกลอ มิฉะนั้นจะเป็นการเสียมารยาท อย่างแรง

เรื่องการเสียมารยาทเนี่ย ผมก่อเวรกรรมไว้เยอะ คราวนี้ขอทำกรรมดีซะหน่อย

มาครั้งนี้เมื่อ น้องยาราติโอ้ และสวีทเนเฟอตารี่ ทอดไมตรีให้เกียรติแทค ไฉนคนถ่อยเยี่ยงผม จะปฏิเสธได้

พูดถึงตัวผม ผมค่อนข้างรู้จักดี ผมเพราะผมอยู่กับผมบ่อยมาก และผมมันตามผมไปทุกที่ ชาตินี้ผมกับผมจึงไม่อาจแยกขาดจากกันได้ จนกว่าผมกับผมจะตายจากกันไป

๑.ผมเกิดในตระกูลชาวนาเจ็ดชั่วโคตร ดังนั้นภาพที่ผมเห็นจนชินตาแต่เด็ก คือนานาสารพัดกิจกรรมของชาวนาที่เหน็ดเหนื่อย ร้อนและคันเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งต่างจากคนในเมืองแสนสบายโดยสิ้นเชิง

๒.ผมออกจากบ้านไปเรียนตั้งแต่หกขวบ ดังนั้นตัวผมจึงมีความอ่อนแอบางประการ โดยเฉพาะเรื่องความรัก เนื่องจากต้องห่างแม่ตั้งแต่เด็ก เวลาเหงาผมชอบคิดถึงตอนเด็ก ที่ผมชอบนั่งดูทีวี รวมทั้ง รายการจิ๋วแจ๋วเจอะโลก ของคุณปิ่น แล้วแม่ผมจะทำกับข้าว ไป ผมนั่งดูทีวีไป ชำเลืองแม่และก็ดมกลิ่นกับข้าวไป แม่ผมชอบฟังเพลงลูกทุ่ง พุ่มพวง เปิดสลับกับมาดอนน่า ฮาฮา ขณะบรรเลงเพลงปลาร้าหลนตำรับคุณนายกำนัน

๓.การมาอยู่กรุงเทพท่ามกลางดงเท้าเด็กวัด บีบบังคับให้ผมต้องลุกขึ้นสู้อยู่เป็นประจำ ดังนั้นส่วนหนึ่งของผมจึงมีนิสัย สัตว์ป่าแอบแฝงอยู่ ถ้าผมเป็นหมูน้อย ผมก็เป็นหมูป่า ไม่ใช่หมูบ้าน ดังนั้นเวลาธาตุหมูป่าผมสำแดงเดช (ยามจำเป็น) พวกหมูบ้านจึงรับกันไม่ค่อยได้ ข้อนี้ผมคงต้องปรับปรุงให้นิ่งกว่านี้

๔.ผมเป็นคนชอบศิลปะมากกว่ากฎหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเขียนกวี การถ่ายภาพ วาดภาพ ด้วยเหตุนี้ตอนเรียนธรรมศาสตร์ผมจึงไม่ค่อยสนใจเรียน และใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการฝึกวิชานอกห้องเรียนนานาชนิด ความฝันแท้จริงของผม คือ สถาปนิก ครับ

๕.ผมเป็นคนบ้า

จบแล้ว ผม ที่ผมรู้จัก

ขอต่อการละเล่น แทค ให้กับ

แทน โซลซีคเค่อร์

เจต โลกากู

เล็กปริญญา

เกลกลูก

และ ลีโอ

.................

บุญรักษา ชีวาสดชื่น

................

เมฆบ้า