เรื่องของหัวใจ ตอนที่ ๒

ผมเพิ่งกลับจากไอริชผับ ข้างๆโบสถ์ประจำเมืองมิวนิก ฟังเพลงร๊อคที่ไม่ได้ฟังมานาน
คนยุคผม ราวๆสามสิบต้นๆ ต้องนี่ครับ
Nirvana ของพี่ Kurt Kobain Gun and Rosess Metallica
Bryan Adam หรือ ถ้าออกบริทป๊อป ก็ต้อง Oasis Blur Greenday
อากาศมิวนิกตอนนี้กำลังดีครับ ร้อนนิดๆ กลางคืนเย็นๆ
พูดถึงเพลงร๊อค ทำให้ผมนึกถึง เรื่องของหัวใจ ตอนที่ ๒
.............


บนเวทีปราศรัย มองออกไป มีคนหลายพันอยู่ ผมถูกส่งขึ้นไปพูดคนแรก
เขาเรียกผมว่านักวิชาการ ในมือผมมีกระดาษสองสามแผ่น

เวลาที่อยู่บนนั้น ผมรู้สึกว่าหัวใจผมร้อนผ่าว มันเหมือนไฟ
ผมจำได้ว่า สมัยผมเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งดวงจันทร์
สิ่งที่ผมชอบที่สุด คือ การขึ้นไปร้องเพลงบนเวที
ผมจำได้ผมมีวงดนตรี ครั้งสุดท้ายเล่นในงานรับน้องคณะกฎหมาย
ผมว่าในโลกนี้ มีคนจำนวนน้อยที่หัวใจผ่านความรู้สึกแบบนี้

การร้องนำ มีคนเต้น เคลื่อนไหวไปตามจังหวะดนตรี

แต่การปราศรัย ผมจำได้ว่า ผู้คนที่อยู่ข้างล่าง ยืนนิ่ง
ปากของผมขยับไป ผมไม่ได้ยินเสียงตัวเอง
มันเหมือนหนังเงียบ มีคนมากมายยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้า
ฟังคนหูตึง คนหนึ่งพูด

ขณะที่ผมก้าวออกจากไมโครโฟน
ผมได้ยินเสียงปรบมือ และผู้คนตะโกนขับไล่
ใครคนใด คนหนึ่งที่ผมพูดถึง
หัวใจผมรู้สึกโล่งๆ

เสียงปรบมือ เสียงขับไล่ สีเหลือง แสงไฟ
โฆษก นักพูด การเมือง สงคราม ความคิด อารมณ์
ท้องฟ้า เมฆ วัด ต้นไม้ และสิ่งรายลอบ

ผมเดินออกจากเวทีแห่งนั้น มีผู้คนที่ผมไม่รู้จักเข้ามาทักทาย จับมือ
เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่มีคนมาขอลายเซ็น
ลายเซ็นที่ผมเซ็นในฐานะของผมเอง

ผมเดินหายกลับเข้าไปใน มหาวิทยาลัยแห่งดวงจันทร์

มันไม่เหมื่อนเดิน มันเหมือนลอยกลับเข้าไปมากกว่า ผมรู้สึกเช่นนั้น
ผมจำหนังเรื่อง Gladiator ได้ ผมรู้สึกราวกับเป็นนักสู้ที่ออกไปปล้ำกับสิงโต
และเพิ่งรอดชีวิตเดินกลับมา


ขณะที่ผมเดินมาถึง ตึกโดม

ผมพบชายคนหนึ่ง คนที่เมตตา และสร้างผมมาในทางวิชาความรู้
เป็นคนที่ให้โอกาสที่ดีกับผมเสมอ

ชายคนนั้น นั่งยิ้มอยู่อัฒจรรย์หินหน้าตึกโดม
ยิ้มให้ผม

ผมเข้าไปนั่งข้างๆ ชายคนนั้นตบไหล่ผม และบอกว่า ดีมาก

ผมรู้สึกมีความสุข

หัวใจผมยิ้ม

มันร้อน ปราดเปรียว ดังกระทิงหนุ่มผู้ไม่กลัวความตาย

มันพร้อมจะวิ่งต่อไป

เพราะที่ผ่านมา

เรื่องมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

.............


เพลงร๊อค นานๆฟัง มันก็ดีนะ

มันเป็นเพลงของคนหนุ่ม แต่ผมไม่ชอบร๊อคขนาด Heavymetal ประเภท Ironmeiden
Blacksabbaht Sepultular ประมาณ Metalica พอไหว

Dreamtheater วงนี้สุดยอด วงโรงลครแห่งความฝันเป็นสุดยอด Progessiv Rock
จำได้มือเบสวงนี้เป็นลูกครึ่ง เวียดนาม-เมกัน ชื่อ จอน เมี่ยง คนในรูป

.....................

ร๊อค

ฟังแล้ว จะได้ยินหัวใจเต้นแรงขึ้น เวลาเสียงกลองฟาดเข้ากลางใจ
ฟังแล้ว จะได้ยินหัวใจโยกตัว ตามเสียงเบส
ฟังแล้ว บางครั้งหัวใจอาจเจ็บแปรบด้วยเสียงกีต้าร์

แต่ก็ยังดี

ยังดี ที่มีหัวใจ