บางทีการที่ต้องอยู่ในโลก มันพัดพาเราไปไกลถึงเพียงไหน ไม่อาจรู้
จากริมคันนา มาไกลถึงต่างแดน
ระหว่างทางที่ไกลห่างเรามักบอกกับตัวเองว่าต้องดีขึ้น
จนลืมบอกตัวเองอย่างแต่ก่อนว่าทำดีที่สุดแล้ว
ยิ่งดีขึ้น ยิ่งไกลห่าง
ดีที่สุด คือ หนทาง
ไม่ว่าดีหรือเลว ขาวหรือดำ มันดีที่สุดทุกอย่าง
โลกนี้ดีที่สุด ทุกอย่างที่เรา มิตรและศัตรูทำ ล้วนดีที่สุด
ในความจริง มีแต่สิ่งที่ดีที่สุด ไม่มีการแบ่งแยกว่า ปฏิกูลเลวกว่าบุปผา
ไม่มีจริงๆ
No comments:
Post a Comment